1985 januari 07 zomaar een dag.
Zelfde kruispunt.
15:00
Onze verkeersagent had het al lang gezien.
De witten waren er weer om met mij te lachen.
Mooi niet. Ik stop een half uurtje eerder.
Hij kwam bij ons op het terrasje zitten, meelachen. keuvelen over koetjes en de prijs van de maniok.
Het leven gaat zijn gangetje. De vrachtwagens en bussen waar mensen aanhangen als trossen rijpe druiven denderen gestaag voort. Tot er een druifje afvalt. De man stuitert tegen de straatstenen, zijn transport echter rustig voort. Normale mensen komen na zo'n val niet meer recht, dat bestaat niet! Dat is buiten onze arme man gerekend. Hij schudt even met het hoofd als het ware om zijn vervoermiddel terug te localiseren en zet de achtervolging in. Zijn mededruifjes helpen hem al schokkend en botsend terug netjes in de tros. Zijn rit was nu eenmaal betaald, toch?
Wij zien hem fier en onoverwinnelijk rondkijken. La vie continue!
heropstappers zijn hard,... beenhard!
vr 28 mei 2010, 06:56
