We waren weg, eindelijk, na zoveel planning en zoeken, op de E19, richting Frankrijk – en dat begon wel bizar – rond uitrit Waterloo, 'n koekedoos chauffeur die veel tekens maakt aan Marc (hubby), en die zelfs tot aan in de Texaco geweest is om ons te uitleggen: “ 'n pakje is weg gevallen van uw moto, mijnheer, tussen Ittre en de Ring”, - gezien dat de knie van Marc niet toeliet af en aan te stappen als hij wilde, ben ik terug geweest om te gaan zoeken – want wij wisten wel wat dat pakje was – zijn regenpak! Dus, ik was op de pechstrook, langazaam aan het rijden, toen dat de politie agent voorbij kwam ..... maaarrrr, wat 'n leuke mens, hij was klaar om ook effekes te zoeken, en feitelijk, 5 mintuen later heb ik hem gezien, met blauwe lichten, MET het regenpak in handen. Gelukkig maar, gezien dat vanaf de E42 het was volle regen – tot en met Verdun – tja, soms is het zo op de moto!! Nooit zo tevreden geweest om het hotel te zien, en verwarming was genoeg om alles te drogen – oef!
Dinsdag: blauwe hemel vanaf het ontbijt, en de Lorraine ligt mooi voor onze ogen en banden, Charles Trenet en zijn Douce France was echt van toepassing! Alleen maar haltes voor het nodige maar toch ook voor enkele foto's – wat denken jullie?!
Deze avond, in de Bourgogne 'n charmante chambre d'hôte – echt charmant, gewoon leuk! Mevrouw de kunstenares in haar tuin en manoir, mooie binneninrichting, en resturant te voet te doen – desondanks Marc zijn knie :-(
Zicht vanuit de kamer:
Woensdag: effekes 'n halte om te tanken, en de raadgeving te krijgen van de jonge daar - gelukkig 'n motard met ervaring, en die heeft de probleem van verandering van snelheden op de moto van Marc snel opgelossd(handvatverwarming was in de weg van de embrayage – embarras!) dan, richting Autroroute du Soleil, de A7 – met de mistral als toegevoegde ervaring – voor lichte menen zoals ik, héél vervelend, voor andere, zeggen maar zwaardere mensen, geen probleem! Ten zuiden van Lyon, van de snelweg af, en dan rond Pont St Esprit, 'n heel mooi kasteel, van de zelfde Guide du Charme, en, niks te zeggen, nog eens héél mooi en rustig! Daar, apéro in de zon, en eindelijk, ene foto met ikzelf daarop (ik moeste toch zoeken om die functie te vinden!)
Volgende dag, weg naar de Gorges de l'Ardèche – op dit moment nog niet te veel touristen dus nog héél aangenaam voor de motorrijders dat we zijn (beetje embetant toch, nog de Mistral mee in de bochten!) Toch wel goed geamuseerd, op zo'n bochten, kan niet anders, hé?!
Iets wat moeilijk om naar de volgende chambre d'hôte te komen – 2.8km op 'n voet pad-achtig weg, steentjes, gaten, takken – alles behalve tarmac, op 'n ongeveer 1/7 afdaling! Enfin, goed toegekomen, om het echte paradijs van Frankrijk te vinden – zeker 'n aanrader, behalve jullie op de Rockets – sorry, gewicht is soms belangrijk! Zelden zo'n mooi huis gezien, echt goede smaak, mensen die Parijs beu waren – te snappen, eigenlijk! Gelukkig moesten we niet weg gaan om te eten: mevrouw was ook 'n koningin van de keuken ( ding, ding, de kilos op de weegschaal!) Enkele foto's van deze “coin de paradis”
Hier zijn we toch 2 nachten gebleven, dus een dag om alleen maar 'n toer van de regio te doen – met hulp van onze gastheer, heb ik mijn route veranderd, volgens zijn voorstellen – en gelukkig maar, “pur bonheur”: bochten, ongelooflijke landschappen, lekker eten onderweg – deze is zeker op de Bucket List, vrienden, je moet het doen voor dat je sterft!
Spijtig genoeg, we moesten toch terug komen, dus richting Noord, maar toch op één van de mooiste snelwegen die ik ooit gezien heb, de A75. Nog enkele mooie technische wegen om de Lozère achter ons te laten, en dan Pays du Puys de Dôme, nog 'n hevige 530km etappe, om in de Champagne te zijn – daar nog grote, maar betaalbare luxe:......
Eerste keer iets anders dan hoog gastronomisch eten – pizza van buiten het kasteel, maar echt lekker – meer moest het niet zijn!
Om te eindigen: toch 'n héél mooie rit – bijna zelfs als om te beginnen, maar deze keer in volle zon – velen van jullie waren in Acosse; effekes naar Dinant om te eten, naast de kerk, en dan terug thuis, moe maar tevreden! Moto's – zo vuil heb ik ze nog nooit gezien, misschien in orde tegen zondag, 'kzal proberen!
Dus, zo eindigt onze persoonlijke “Tour de France” - 'k hoop dat niemand in slaap gevallen is?
Cheers,
Liz