Mijn vinger in het gaatje van mijn buik steken mocht ik wél van mijn vader maar niet van mijn moeder. En in mijn neus peuteren, dat mocht ik van beiden niet.
Wanneer je met je vinger in je navel rommelt valt je kontje eraf en door neuspeuteren krijg je hele grote neusgaten.
De grotten van Plato hebben sinds kort mijn interesse maar al vanaf mijn kleutertijd ben ik gefascineerd door kleinere gaatjes.
Nou, mijn kontje zit er gelukkig nog aan. En al zeg ik het zelf. Het is nog een ferm exemplaar ook! Ik denk persoonlijk dat het dreigement van mijn moeder slechts op een leugen berust. Dat er iets van je lijf afvalt door wat in een gaatje te peuteren want anders waren al mijn vriendinnetjes al volledig uit elkaar gevallen. Dat gaatjes groter worden doordat je er met je vinger in ligt te freubelen. Dat zou kunnen kloppen. Ik heb er een paar flinke neusgaten aan over gehouden. Ik kan er wel goed iets bijzonders mee opsporen zonder er eerst mijn neus in te moeten stoppen. Dat laatste was ook iets waar mijn beide ouders een gruwelijke hekel aan hadden.
Het allereerste gaatje dat ik ontdekte en inspecteerde, behalve eentje van mezelf, was bij een meisje. Zenuwachtig dat ik was. Ik wist toen nog immers niet zeker of dat verhaal van afvallende lichaamsdelen wel of niet waar was.
Bij de eerste afdaling naar de gespotte openingen sloeg ik voor alle zekerheid het eerste gaatje dat ik op haar buikje tegenkwam maar over. Voor het geval dat. Aangekomen bij de krullige voorbodes voelde ik me behoorlijk opgelaten. Hoe dat gevoel ontstond? Ik kon er niet echt een vinger opleggen. Proberen er wat van te maken. Het beste ervan te maken. Dat was wel iets waar mijn beide ouders me altijd bij hebben gestimuleerd...
zo 26 dec 2010, 12:13
