Mijn Tijgerke

Ik heb ooit eens de vraag gekregen waarom ik zo tevreden ben met mijn Tiger en of die ook minpunten heeft. Om gewoon een lijstje maken met +punten zag ik niet zitten, mijn Tijgertje verdient meer en zo en plain public kritiek geven op mijn grote liefde zie ook niet zitten. Ik ben dan maar in mijn pen gekropen en heb volgend objectief verslag over mijn Tijgerke geschreven. Of is het eerder een liefdesverklaring? Kan ook!

Mijn Tijgerke heeft de looks. Die achterbrug! Veruit de schoonste achterbrug uit de motorgeschiedenis, niet zomaar een recht ding met aan de ene kant een scharnier en aan den andere kant een wiel, neen, een spel van lijnen en welvingen die niet enkel kracht en degelijkheid uitstralen maar ook een sensualiteit die enkel geëvenaard wordt door Botticelli's Venus. De kuip met een agressieve blik, op het eerste zicht doet het een beetje denken aan een kop van een wesp met twee priemende ogen, klaar om aan te vallen, dat lijnenspel dat uit die kuip vertrekt wordt mooi verder gezet door de plooien in de tank. Prachtig. Dan dat zijaanzicht, een spel van blauwe lak en een zwart frame, blok en zadel, frivool onderbroken door chromen en aluminium elementen van de uitlaatlijn en de steuntjes van de pasagier. Mondriaan zou bij het aanschouwen van dit gaan twijfelen aan de strakheid van zijn eigen composities. Soms blijf ik gewoon nog een beetje kijken voor ik opstap maar niet lang.

Dan start ik de driecilinder. Een beschaafd geluid: de grom van de tijger. Het geluid van een driecilinder! Dat koppel dat bij elk toerental ter beschikking is, laag in de toeren de bebouwde kom uit, gas open en je krijgt ne stamp onder uw gat. Neen, das is niet just! Ne stamp onder uw gat dat duurt maar efkes, op mijn Tijgerke blijft dat duren. Hij blijft doortrekken vanaf een 3000 toeren tot 10500 schoon liniair. Je kan bijgevolg kiezen hoe je rijdt, sportief met veel schakelen, motor hoog in de toeren houden of op't gemakske laag in de toeren en als het nodig is...De looks worden nog overklast door de functionaliteit van het ontwerp. Die achterbrug is echt stijf, die kuip biedt bescherming en de rijwielgedeelte is ook evenwichtig waardoor het zalig is om uren bochtjes te trekken, Tijgerke van zijn een oor op zijn ander te leggen en steeds haarscherp insturen. Een beest van 200 kg wordt plots gewichtsloos.

Ja, mijn Tijgerke en ik.

Helaas mijn Tijgerke is een exemplaar uit de cirque, in het wild kan hij niet meer overleven. Maar eens je een Tijger getemd hebt, is het een verslaving. Vandaar dat ik nog droom van de 955i, ook een driecilinder, ook die mooie koppelkurve, ook die looks, een beetje gehavend door de tand des tijds, gewend aan barre omstandigheden, extreme omstandigheden, droogte. Overleven op de verdroogde karkas van een okapi, een gazelle of een KTM. Ja, achtergelaten door avonturiers die onvoorbereid het Afrikaanse continent willen oversteken. De Woesies! Toch ook vocht kan hem niet deren. Dixit Wikipedia: "De meeste tijgers wonen in het bos (waarvoor hun camouflagestrepen geschikt zijn) en in grasland. Van de grote katten zijn de tijger en de jaguar goede zwemmers; tijgers kunnen vaak badend in vijvers, meren en rivieren worden aangetroffen." Een tropische stortbui zal hem niet tegenhouden.

Ja, ik zie hem nog steeds graag mijn Tijgerke, het is vandaag trouwens zijn verjaardag, hij is 3 geworden! Een gelukkige verjaardag Tijgerke!

van harte gefeliciteerd

3 jaar, een kaarsje voor elke cylinder