In de kringloop hebben ze heel veel kruisbeelden. Allee, zo’n kruis waar Jesus aangenageld is. Ik vraag me af of de mensen die de kruizen wegdoen weer naar de winkel gaan om een nieuw kruis te kopen. Waar verkopen ze in godsnaam nog nieuwe kruisbeelden? Van een beetje goede kwaliteit? Het Perzische tapijt doet me denken aan mijn opoe.
Ik had vroeger één opoe en één bomma. Da’s een Belgische opoe. Bij mijn ouders thuis hadden we een opoekamer. Met een opoebed waar een kruis boven hing. Maar denk nu niet dat die kamer voor opoe was. Opoe’s komen niet op bezoek. Daar ga je naar toe! Nee, de opoekamer stond vol met opoedingen. Een foto aan de muur van mijn vader zonder tanden. Heel lang voordat die stierf. In een dikbuikige donkerbruine glimmende kast stond een melk en suikerstelletje in de vorm van monniken waar je het spul in kon doen. In de hoek van de opoekamer stond een piano. Uren kon ik er op spelen. En om het wat spannender te maken deed ik de klep maar een beetje open. Niet te veel anders reden mijn autootjes te snel naar beneden.
wo 17 aug 2011, 20:57
