Ooit was ik een klein schattig jong...
Schattig ben ik misschien nog wel maar klein ni meer, (ondanks dat de meningen daarover verdeeld zullen zijn).
'k Had twee van die blonde staartjes, die elke morgen stevig door mijn moeder werden aangetrokken.
Waardoor ik van die chinese oogjes leek te hebben, en kon die alleen maar wegwerken door lach grimassen te trekken, want ze losser maken durfde ik ni.
Ik kreeg een wit lederen jekkertje aan en een rokje dat gewoon belachelijk kort was, (zeker met van die twee spille beentjes eronder) en zwarte leren laarsjes.
Zijt nu eerlijk...dat kan toch nooit ni goed komen.
Ik kon oftewel de richting van de "strakke staartjes" opgaan of die van het "lederen jekkertje"...(even ni over het belachelijke korte rokje denken).
Het jekkertje bleef dus, maar veranderde in een zwarte versie...en die staartjes veranderde snel in een gekleurde kuif.
De korte rokjes kwamen nog even terug...maar was nogal moeilijk om op den tuffer te rijden.
Dus eigenlijk was mijn toekomst al een beetje gemaakt toen mijn moeder s morgens mijn staartje aantrok.
Want dat was al iets dat ik zeker wist...dat het ni kon blijven, dus ik moest de richting van het jekkertje op gaan.
Dank u ma, voor mij te maken...wie ik ben.
za 24 sep 2011, 01:05
coole mama!!!
