Mooie dag

Wat een prachtige dag was het gisteren, zaterdag, én zonder de ongetwijfeld bijzondere vandaagdag ook maar iets te kort te doen hoor! Die zal ook best zijn mooie kanten hebben. Maar gisteren was toch wel heel bijzonder. Zo'n dag die cruciaal is bij mijn regelmatige terugkerende droom, of beter gezegd mijn nachtmerrie!
Ik heb geen armen meer, en automatisch ook geen handen meer! En die heb ik zo hard nodig nu! Zeker op zo'n prachtige dag als gisteren. Motorrijden, schrijven, motorrijden en schrijven. Aan mijn kont krabben, dat kan ik oplossen met de punt van mijn motorstuur, maar die zal dan er ook wel niet zijn als ik geen armen heb. Want dan zal mijn zwart machien als zout op de wonden daar staan te blinken. Op zo'n prachtige dag als gisteren zou ik armen én handen vreselijk missen. Ik heb al gedroomd dat ik géén armen en handen had maar opeens had ik er één! Een arm en een hand. Hoera, ik was daar zo blij mee, 'k kon eens flink aan mijn gat krabben want dat motorstuur was er niet. De motor had ik weggedaan, want met een arm en een hand bleef het pijn doen. Ik zou het dan opschrijven, over mooie dagen, mooie ritten, bijzondere plaatsjes.