Iedereen heeft er wel, denk ik;Vuilepraatmaten. Ik heb er ook en weet ge, aan een paar van die mannen kunt ge niet zien dat 't vuilepraatmaten zijn. Hee, ze doen niet alleen vuilepraat verkopen hoor! D'r zijn er bij waar ge ook gewoon mee kunt babbelen, zoals met normale mensen. Ik kan wel aan de meeste zien of ze zin hebben en vuilepraat willen verkopen. Ik zie dat aan hun oogskes en aan dat koppeke dat wat naar rechts draait, naar links en heel efkens een knikje naar onder.
Vandaag heb ik met een vuilepraatmaat wat gebabbeld over gewone zaken. Of nee, eigenlijk ook weer niet. het ging over vrijheid. Over onze favoriete dieren en wat we zouden willen zijn. Over wolven en buizerds. Hij keek wat naar links en naar rechts. En hij keek naar boven. De wind die je voelt op de motor, zou dat een klein beetje hetzelfde gevoel zijn als wat d buizerd voelt? Het opstijgen, de duikvlucht en het 'hangen' op de thermiek. Even zag ik in zijn ogen iets blinken, even zag ik het knikje naar de grond. Maar hij zag aan mijn ogen wellicht dat het geen moment was voor vuilepraat. Vrijheid, wind, opstijgen, vertrekken en vliegen waar je maar naar toe wil. Zonder beperkingen.
Het moet zalig zijn om in een vogelopvangcentrum te werken, dag in dag uit te werken met ondervoedde, gewonde en zieke vogels en de inmiddels op krachten gekomen roofvogels, of andere vogels, weer het ruime luchtruim te zien kiezen. Ik zweer het, even later stapte ik naar buiten en hoog in de lucht hing er een, een buizerd, zo vrij als een vogel.
di 29 nov 2011, 20:49
