Meer dan 240 mijl in de blekke zon over het zinderende asfalt. In een lederen broek. Zonder dweil of zeemvel. Op een gegeven moment neemt ge dat er gewoon bij. Maar dat plakt, dat schuurt, dat windt op en het is vooral dat laatste waarom ik het erbij neem. Ik zit net te denken. In plaats van in elkanders helm te pissen of elkaars madam te naaien zou je ook gewoon kunnen voorstellen om na 240 mijl motorrijden te verwisselen van lederen broek. Zoals echte broeders. Bloedbroeders maar dan anders.
Ja, ik zou eens graag willen dat er een met Laville voorbij vlamt. Ik ga dan wel in het gras liggen en genieten.