OP zo'n motorritje van gemiddeld 250 kilometer heb ik regelmatig dat ene gevoel. Dat ik er toch nog ben. Met alles aan mij dat nog werkt. Althans dat niet minder functioneert dan voordat ik op mijn zwart machien sprong. Veel willen er niet aan, dat je beter met honderdtachtig een kruising kunt nemen dan met dertig per uur. Met dertig per uur ben je veel langer onderweg en ben je veel langer op juist die plaatsen waar er gevaar kan zijn. Op die plaats waar andere motorrijders kunnen kruisen. Als die dan ook dertig in het uur rijden dan kan een kind begrijpen dat er brokken van moeten komen. Bovendien ben je met hoge snelheid veel sneller van de weg en staat de motor voordat je het weet veilig in de garage. Net op tijd wanneer de andere motoren met gevaar voor eigen leven en dat van een ander met dertig in het uur de weg onveilig maken en dat nog voor een hele tijd. Over zuiniger verbruik wil ik het nog niet eens hebben. Wanneer die dertigers in het uur nog volop kruisingen aan het onveilig maken zijn en benzine aan het slurpen zijn staat mijn zwart schatje am afgekoeld en veilig in de garage met een verbruik van nul komma nul.