Gisteren was 't weer schitterend. Na ongeveer 200 kilometer raffelen dronken we in Stavenisse, bij het haventje, een koffie. De wolken, met omgekeerde mamatussen ertussen, lieten hun van de beste zijden zien. Van Rohrsach naar de expressionisten is een kleine stap. Op het terras zaten we in de vlekkerige schaduw van een parasol en ik meende paarse en blauwe toetsen te zien op onze lederen broeken. Een plons trok mijn aandacht. Kinderen sprongen van de kade in het heldere haventjeswater. De stokken van de bootjes gingen van boven het meest heen en weer. De onderkant van de stokken, boot genaamd, deinde maar wat mee, maar minder. Als ik een hoed van stro in de buurt had gehad, dan had ik hem niet opgezet. Ik ben voor veel in maar heb mijn grenzen.
Ik mistte de roeiwedstrijd.