Stampertje weet de weg (toch meestal)

Een reisverslag over route des Grandes Alpes, past hier wel vind ik, er was een Tijgertje mee, en we zijn ook schatplichtig aan Jokke voor 1 van onze topdagen.

Reisverslag over 3 broers die met hun motor de “route des grandes alpes” gereden hebben.
 
Dag 1: rijden
Over die dag kunnen we kort zijn: we hebben vooral gereden, s’morgens vertrokken en  s’avonds aangekomen in Bourg en Bresse. Vooral snelweg, met een stuk secundaire wegen na Troyes om de sleur te breken. 723km staan er op de teller.
Dag 2:
Na het ontbijt rijden we naar een supermarkt, tanken en doen boodschappen voor de lunch. We hebben kb zijn topcase aangeslagen als frigobox voor drank en eten. Hij herbergt ook m’n laptop, ik heb daar zelf geen plaats voor, zodat we gopro filmpjes kunnen overzetten en eventueel routes aanpassen.
Kb= kleine broer, enkel in leeftijd, in werkelijkheid ben ik de kleinste, en dan heb je ook nog gb, da’s grote broer en da’s de oudste, en ook wel de grootste.
Kb rijdt met een iets oudere Susuki Bandit die hij vorig jaar kocht, gb rijdt met Tiger 800.
We rijden die dag van B en B tot Digne les bains, een dikke 300km. We rijden door Grenoble, die wellicht een mooie stad is en het bezoeken waard, maar we zijn op “roadtrip” en moeten dus onze “trips” vinden op de motor.
Na Grenoble nemen we de “route Napoleon”

" />



en begint de bochtenpret toch al een klein beetje. Over D l B kunnen we kort zijn, we logeren in een beetje verwaarloosd en verouderd vakantiepark. De eerste mensen die we tegenkomen zijn niet de mooiste, we vinden niet onmiddellijk een nog open restaurant, de mensen in de supermarkt zijn ook niet superknap, en dus besluiten we dat er in de afgelegen streken van Frankrijk nogal veel inteelt is. Iets dat we later nog in andere gebieden ook nog zullen zien. In de meer mondaine steden daarentegen...
 
 
Dag 3: Verwondering
Van D l B naar Menton waar de “route de grande alpes” eindigt en voor ons eindelijk begint. We hadden op onze zoektocht op het WWW niet echt iets betaalbaar gevonden in Menton en we zijn dus uitgeweken naar Ventimiglia net over de italiaanse grens. We volgen die dag verder Route Napoleon tot in Castellane. Het is zalig warm, de bochten super, dit is genieten met een grote G. In Casstellane drinken we een kopje koffie, en halen kb en ik herinneringen op, we zijn hier beiden eerder geweest, welliswaar op verschillende tijdstippen. Maar veel is er niet verandert. Dit is het Frankrijk zoals we het willen, een marktplein
 omringt met bomen die baadt in de zon, terrassen van cafe’s  die uitnodigen om iets langer te blijven zitten dan je dacht. Alles net iets trager dan bij ons. Jup dit is vakantie,
" />



,  we kunnen echter niet te lang talmen, we zijn gekomen om te rijden. We doen een ommetoertje langs de georges tot Lac de Saint Croix. Wat is het hier mooi, ik was dat toch een beetje vergeten.
 We worden voor het eerst geconfronteerd met het dilemma die ons de rest van de reis zal parten spelen: Genieten van de bochten of genieten van de omgeving. Beiden combineren is voor de veiligheid geen optie, dus we wisselen af, een stukje rijden en een stukje genieten, en veel stoppen om te kijken. 
" />


Het bezoek aan Moustiers saint Marie valt werkelijk in het water, en dit zal net als onze ochtenroutine:  inpakken-ontbijten-motoren laden-boodschappen-tanken  ook een vaste routine worden: ons na de middag onweer: De ene keer met, de andere keer zonder hagelstenen. Ze zijn gelukkig lokaal, we rijden er dus vaak door op weg naar de zon zodat onze kleren terug drogen. Na een beetje zoeken vinden we ons logeeradres. De intaliaan is vriendelijk en spreekt vrij goed Engels, in elk geval beter dan dat wij Italiaans spreken. We zijn een beetje gekookt door de warmte en hebben geen zin meer om terug af te dalen naar de stad om te gaan eten dus nemen we genoegen met een paar hotdogs en frieten als avondmaal.
 

Dag 4:
T’is moeilijk om deze dag met 1 woord te bevatten zonder in superlatieven te vervallen. Dit is één van de twee rustdagen die we hebben ingelast. We gaan naar de Col de Tende. Voor de kenners: Ja we zijn de Franse kant naar boven gereden, einde verhaal.  Voor de niet kenners,  google, of youtube de col. Massa’s info te vinden. Geen van ons 3 had off road ervaring, of had op dit type weg al gereden. We zijn dus behoorlijk trots op ons zelf dat we het gedaan hebben. De italiaanse kant naar beneden, en door de oude tunnel terug. We stoppen in Tende om iets te eten, en krijgen ons onweer over ons. Het blijft maar duren, en verderop schijnt de zon dus we trekken onze regenpakken aan en rijden erdoor. Het is vrij heftig, we rijden (stapvoets) bij momenten door zeeën van water dat aan een rotvaart de weg afstroomt( een beetje overdreven) Tende wordt dus niet meer gefotografeerd, niemand haalt z’n toestel boven of denkt er aan. 100% focus op de weg. 20min later haasten we ons uit onze regenpakken, omdat de waterstroomtjes zich nu langs de binnenkant van de pakken vormen.
S’Avonds eten we op het strand van de Middelandse Zee ( vakantie weet je wel) Niet goedkoop maar lekker, was een tip van onze Italiaanse landheer. Als we terug zijn inviteert hij ons om een glas limoncello te komen drinken. We gaan, maar zijn wat West-Vlaams achterdochtig en verdenken hem van een verkoopstruc. Niets is minder waar, t’is er kalm, we zijn de enige klanten in z’n bar en we maken bijna z’n volledig fles van 1,5l soldaat. Gb is van plan er nog eens terug te gaan met z’n ega. De plaats heeft wel iets, eigen zwembad, zicht op cote d’azur, dicht bij Monaco. En de bergen aan de achterdeur.
 

" />

" />

" />

" />   

" />

Hey Mario!

Tof te lezen, leuk dat de 3 broers konden van een zo'n reis genieten - en nog leuker dat je heb deze relaas geschreven heb - dank u!

mvmvg

Liz

Mooi verslag Mario

... en mooie foto's.

Dag 5: Genieten.
 
We beginnen aan de cols van de route en genieten van de uitzichten, van de wegen, van de bochten. Soms samen, soms elk op z’n eigen tempo. We zijn al een paar keer die dag een groepje Franse motards tegen gekomen die er min of meer het zelfde tempo op na houden. Het mondt uiteindelijk toch uit in een wedstrijdje “ om ter verst plassen” die na 15 a 20 min afgevlagd wordt door een rood licht van wegenwerken. Het is genoeg geweest. De wedstrijd wordt gewonnen door een Fransman, plaatsen 2 en 3 zijn voor de Belgen, 4 en 5 zijn weer Fransen, dan de laatste Belg gevolgd door nog 2 Fransen.
We eindigen die dag in Barcelonnette, slapen in en typisch berghotel en eten lekker in dat restaurant halfweg dat smal straatje. We hebben die dag ook nog een diertje gezien, vrij hoog op te passen. Volgens kb is het een otter. Als gb erbij komt meld ik hem dat we een zeeotter gezien hebben. De volgende dagen zullen we ze nog vaker zien, eentje slaagt er zelfs in om net van m’n voorwiel te ontsnappen. Later ontdekken we dat het marmotten zijn. Misterie van zeeotters in de bergen is bij deze opgelost.


" />
" />
" />

" />
Dag 6: sneeuw.
Van Barcelonnette naar Briançon. Met een omweggetje tot op de top of net niet van de Bonette. De laatste lus naar helemaal boven is nog niet open.
We doen die dag ook nog col de vars en col de izoard. Die laatste rijden we lange tijd alleen, t’is alsof ze hem daar voor ons gelegd hebben. We komen enkel een paar GS’en tegen en besluiten collectief dat gs’en bergvervuiling zijn.
" />

" />

" />





Dag 7: wandelen

Is onze 2^e rustdag tijdens onze trip. We logeren in mooi appartement in het oudste stadgedeelte van Briançon. Is wel mooi, versterkt en ook op de omringende bergtoppen heeft Vaubain zich uitgeleefd.


" />

" />

Erg mooie regio, Barcelonette is een mexicaans geinspireerd stadje, Sisteron, Saint Auban, La motte du Caire, ben enkele Jaren na elkaar van daar uit gaan zweefvliegen in de Alpen , een reuse ervaring maar wel niet zonder risico.

Dag 8: koud, potstampers zorgen lawines
Vandaag weer 4 cols op het programma, einddoel Annecy. Met als topper de roemruchte Galibier. We merken het al als we de Lautaret naar boven rijden, veel kouder dan andere dagen, en we zien wolken rond de bergtoppen hangen. Dit is niet zo leuk. Nu ja, gb heeft ons voorgehouden dat alles een deel van de ervaring is en dat we dus niet moeten stressen, over niets. We stressen dus niet, ook niet als hij gisteren besloot om de aanwezige wasmachine te gebruiken om de bezwete t-shirts en kousen een wasbeurt te geven. Hij beweert ons dat hij met een wasmachine overweg kan, ik geef toe en gooi er ook m’n shirts en kousen in. Je kan tenslotte evengoed naar huis gaan met een kleinere voorraad onwelriekende dreven. Deurtje toe en knopje aan, er gebeurd niets, ander programma, er gebeurd niets. Water en stroom gecontroleerd, zijn in orde. Ok, dan doen we de was er terug uit. Shit deurtje kan niet meer open, wat we ook proberen (handleiding van toestel downloaden incl.) deurtje blijft toe. GB z’n triumph t-shirts zitten er in, maar hij strest niet. Uiteindelijk halen we de machine van de sokkel, demonteren de wasmachine zover, tot ik aan het deurcontact aan de binnenkant geraak en zo de deur weer openkrijg. Daarna alles mooi weer dicht. Gb terug een stuk vrolijker. (Ik ben ooit nog technieker van zo’n machines geweest)
 Een 2^e dilemma doet zich voor: fotograferen, het is hier zo mooi. Dus welk plekje van de berg fotografeer je, je kan niet heel de berg fotograferen, dat heeft Google al voor ons gedaan. Toch blijft het moeilijk, er is zo veel moois, en doe je de niet gefotografeerde stukken dan geen onrecht aan?
Als we de galibier naar boven rijden komen we Harley’s tegen, en nog meer Harley’s. We besluiten dat Harley’s bergvervuiling zijn. Het wordt nog beter, er zijn hier meer Harley’s dan GS’en. En wij worden bang, zal al dat diep gedonder op die berg niet voor lawines gaan zorgen?
 Aan de andere kant van de Galibier wordt het ons duidelijk, er is hier een Harley/ shopper meeting. Ze hebben een heel dorp afgehuurd, en zelfs de hoofdstraat afgezet. Ik denk dat ze de Try-days willen nadoen. Om de volgende col te bereiken moeten we door de wolken, we blijven dicht bij elkaar, hanteren maximale verlichting zodat tegenliggers ons tijdig opmerken. Het is hier niet breed, en je ziet werkelijk geen steek voor je ogen. Er is gelukkig een witte zijlijn om ons te kunnen oriënteren.


" />

" />



 /


"
 " />


 
Dag 9: Ontgoocheling.
Skiërs zijn bergvervuiling. Vanaf Annecy naar Thonon Les Bains zijn de cols echt toeristisch. Er is bijna lintbebouwing tot boven, dorpen waar we doorrijden zijn dood en verlaten, kerstverlichting hangt nog over de straten. Dit is een gebied die vooral s’winters leeft. Dat en de wetenschap dat onze uitstap er bijna opzit maakt ons niet vrolijk. Je rijdt dus beter de rit van Thonon naar Menton, dan hou je het mooiste voor laatst, bij ons is de verwondering al gezakt, er is ook veel meer verkeer, enige voordeel, je kan op de cols een degelijke pot  koffie krijgen.
" />

 
Dag 10 & 11
We rijden naar huis,  en ik ben zoals een paard, éénmaal dat ik m’n stal geroken heb...
We rijden nog door de Jura streek, eindelijk ook best een bezoek waart, en mooie wegen maar het boeit me niet meer echt. We overnachten in Gerardmer. Nemen nog een foto van een col van wel 678m hoog en gaan iets later de snelweg op.
" />

Op de parking van Ternat nemen we afscheid van gb, die gaat er in Gent al af.

Kb rijdt nog mee naar mij thuis om pc af te geven. We bellen naar ons 76 jarige ma, dat we terug thuis zijn. We hebben haar dagelijks een sms gestuurd, die zat er wellicht evenveel mee in als vroeger, haar zonen onderweg met de motor. Ze had ons bezworen om voorzichtig te zijn en goed voor elkaar te zorgen. Dat hebben we dan ook gedaan.

Schitterend

Uiteraard, Marc! Nogmaals bedankt, Mario!

Knap verslagje van een zeer mooie motoreis ...... 

Mooi  

Zelf maak ik ook al jaren een reis met men 2 broers (niet met de motor, de jongste werkt in de luchtvaart sector en dat levert goedkope tickets op naar verre bestemmingen).
Dat smeedt een band die goud waard is. En de herinneringen aan de avonturen heb je voor het leven.

Jammer dat ze niet gebeten zijn door het motorvirus.

Bedankt voor de positieve kritieken. Het is zeker voor herhaling vatbaar, maar zal niet zo evident zijn.
Ega's moesten overhaalt worden om hun toestemming te geven, agenda's moesten kloppen...
We hebben het verkocht gekregen als jubileumjaar ( We zijn dit jaar samen 150 jaar) maar dat argument kunnen we natuurlijk niet elk jaar gebruiken
Het was zeker een fantastische ervaring. Voorbereiding was net zo als altijd bij dit soort reizen ook al leuk. Bij eten en drank route's bespreken. Tips doormailen, internet afschuimen... jullie kennen het wel.
Nu ja de motorpret is nog niet gedaan, met Sabine ga ik nog naar Georges des Tarne en chevennes.

Oiram,

Je kiest er blijkbaar de mooie bestemmingen uit. De "Corniche des Cevennes" is een mooie trip van Saint Paul du Gard naar Florac. Ik ben daar ooit eens gepasseerd geworden door een street racend Lotus/ Porsche/Ferrari allegaartje dat vooraf controlewagens had uitgestuurd. Met het rubber dat die gasten op de weg achtergelaten hadden kan een win for life in banden georganiseerd worden. Georges de la Dourbe niet vergeten, is iets ruwer wilder en smaller dan de Tarn en steeds gieren in de lucht.

Mooie roadtrip jong!

Izoard vind ik nog steeds één van de mooiste die ik heb gereden.Misschien wel m'n nummer 1,maar da's moeilijk kiezen hé,U begrijpt

En col de Tende natuurlijk.Jullie zijn in het fort waarschijnlijk ook door dat ene plasje gereden hoewel je er makkelijk naast kan?
Boys will be boys LOL

Izoard vond m'n jongste broer ook de mooiste, Was in elk de rustigste, en de tende heb ik leren kennen door die foto van jou.

" />

Mooie foto van de KTM, sinds wanneer heb je die?

Van begin april, getwijfeld tussen explorer en de ktm, uiteindelijk is het de ktm geworden.

Veel plezier er mee Mario, mooie bike hoewel ik het wel jammer vind dat je niet voor de Explorer gekozen heb.