Het leven van een vrijgezel

De vrijgezellen of ex-vrijgezellen onder jullie zullen het wel kennen. Vrijgezel zijn is leuk, spannend, interessant! Maar...?

Vandaag heb ik een punt moeten zetten achter een "relatie" die ondertussen al een jaartje zeer plezant was. Er waren geen verplichtingen, geen verantwoording, gewoon plezier en fijne momenten. Af en toe voorzichtig een woord, maar niets om ons zorgen over te maken.

Helaas begint zo'n "relatie" te groeien, als een cactus. Zacht en klein in het begin, met meer en meer stekels en minder mooi dan toen hij klein was. Er komen verwachtingen. Langs 1 kant helaas, want ik genoot van mijn vrijgezellebestaan! Op stap gaan, interessante mensen leren kennen, soms iets meer, soms veel meer, soms helemaal niets. Daar dient het bachelorisme voor, toch?

Nu veranderden de verwachtingen van de tegenpartij op die manier dat hij me de keuze oplegde. Volledig voor hem gaan of alles verliezen. Nu moeten jullie weten dat mij voor een keuze stellen meestal een teleurstellend resultaat bekomt. Ik houd vast aan mijn zelfstandigheid, net zoals ik 10 jaar lang aan een ongelofelijk intense relatie heb vastgehouden. De uitkomst werd de "relatie" fataal. Nachten en uren huilen, praten, schreeuwen, smeken... Maar het mocht niet zijn. De magie was weg. Verbroken, verschoven.

Ondertussen werd er een nieuwe poging ondernomen, we zouden verder gaan zoals het ging, het ging immers toch goed? Maar de wetenschap dat er andere mensen ook mijn aanwezigheid mochten delen werd te veel... Heel begrijpelijk wilde de antagonist bepaalde privileges, het recht om dingen te kunnen doen en eisen. Maar dat was buiten de bazin gerekend, die het niet ziet zitten...

Vandaag nam ik afscheid. Helaas met een boos woord van zijn kant, hij snapt het niet. Ik zal hem missen. Heel erg zelfs. Maar net zoals het vrijgezellebestaan enorm veel voordelen heeft, weet een hart niet dat het in een vrijgezellijf vastgesnoerd zit. En dat hart bloedt. Even hard als een getrouwd hart zou wenen, vertoont het littekens. Het bloeden zal stoppen en de littekens zullen vervagen. Maar gelukkig zullen de mooie herinneringen dat nooit doen...

@ Vke spot-on

You're right !

Ja.....het pakt mij altijd als ik zulke verhalen hoor....Zelf heb ik een relatie gehad van 25 jaar...en daarvoor eentje van 3 jaar....Ik heb het ..."gehad"...geen relaties meer voor mij, veel vrienden, dat heb ik nu nodig. De vrijheid...al heb ik er zelf niet om gevraagd...doet me goed, zo goed dat ik het niet meer wil afgeven. Nu is het de .."ik"...tijd, (buiten de kinderen die me vierentwintig uur per dag opeisen, maar die zijn ook een deel van het ..."ik"...zijn) Na een zwarte periode van "rouwen", heb ik terug leren..."leven"...Nu kan ik van de kleine dingen terug genieten, wandeling met de hond, leuke muziek, ritje met de motor, glaasje wijn aan de haard, kids zien opgroeien, ...Laat mij maar in mijn eentje, dan word je het minste gekwetst, ....

Tijd heelt alle wonden, spreek uit ervaring. Geniet van het leven, laat je door anderen niets opleggen. Geluk!!

En nu juist van morrison, met..Have I told you lately.....Shit, Shit...da zijn dan weer van die korte moeilijke momenten...Maar Vke, zoals tripleFrank zegt...wonden helen...met de tijd...

Vke ,Het komt me allemaal bekend voor maar, HANG ON
Op elk potje past een dekseltje enne ge moet er nie naar zoeken ,
ge komt het vroeg of laat wel tegen
Het enige wat ge moet voor ogen houden zyn de kleine en mooie,fyne dingen
(herineringen) in t' leven

Black swept

wow, heavy shizzle. Sprakeloos ben ik.

Jullie herkennen het, he... Het is niet simpel, maar het zij zo. Ik heb het overleefd om na 10j weer helemaal alleen te komen staan, dan zal ik deze LAT-scheiding ook wel overleven.

Pluche, ik herken mezelf heel erg in jouw antwoord. Mijn herwonnen vrijheid, neen, die geef ik niet af. Niet snel,... En zoals BS zegt, als dat dekseltje eraan komt, dan vergeet je al de rest. De eisen op je lijstje van de "perfecte man", de angst om te binden... Belangrijk is de vrijheid die eigenlijk ook gewoon binnen een relatie moet kunnen bestaan (tot een bepaalde grens uiteraard), maar waar onze maatschappij het zo moeilijk mee heeft.

Ik leer nog heel vaak nieuwe mensen kennen, net zoals op dit forum, het verbreedt je horizon, je vriendenkring, je ervaringen,... Niemand kan en zal van me eisen dat ik daar nog maar een fractietje van afgeef. Niet meer...

herkenbaar....goed verwoord......'t komt zoals 't komt....water in de wijn......
Maar Veeke, 't komt altijd goed....en ge bent nog zo jong......profiteren, schrijven, motorrijden....en nog veel meer.......

Louis Ik zal in april pas 2j vrijgezel zijn op een heel leven. Ik ben beginnen te vrijen met mijn ex op 16 en tot 26 een erg intense en intensieve relatie gehad. Schrijven, motorrijden, profiteren, jaaaa.... Daar ga ik voor!

nice

Ik weet ik val in herhaling, 'k heb het nog al eens ergens geschreven maar voor ons V'ke schrijf ik het nog ne keer.....Vke...speciaal voor you...

Be yourself...
Be your own feeling...
Be wild, be young...
Be free forever...
Be fresh and beautiful...
Be sweet and sensual...
Be your dreams........(not from somebody else)

Be you....ons V'ke....

Pluchke Merci, meid...

Veel plezier aan je nieuwe horizonten.
Veel troost als je even door een dal rijdt...

VKE & Pluche,

Dit is geen pleidooi voor langdurige of andere relaties, ik weet dat je een hoop dingen binnen een relatie anders invult dan wanneer je vrijgezel bent.
Maar ,ik weet ook dat het kan, vrijheid , blijheid enz. binnen een relatie. Het vereist wederzijds begrip, vertrouwen en eeuwigdurend eraan werken.
Net zoals een relatie dingen kan beperken is ook het vrijgezellenbestaan niet zonder kommer en kwel.
Maar, zoals hiervoor reeds gezegd en geschreven, tijd heelt alle wonden

FrankC

Mooi gezegd, Frank. Ik geloof er niet echt meer in, de langdurige relaties... Onbegrijpelijk hoe vaak ik als vrijgezel al heb meegemaakt dat er getrouwde of samenwonende mannen zonder boe of ba met me zouden meegaan. De overgrote meerderheid.

Zelf ben ik belachelijk trouw in een relatie, maar de vraag is maar of dat nog slim is tegenwoordig... Monogamie lijkt wel een fabeltje. Daarom blijf ik voorlopig nog wat vrijgezel, dan moet ik me tenminste al niet mijn hoofd steken of mijn man echt wel met de motor rijden is, of op zijn werk zit...

Vke, ik kan het niet laten om het volgende even toe te voegen (zonder de bedoeling om iemand te kwetsen) naar aanleiding van de bemerking dat getrouwde mannen gemakkelijk met u meegaan...
Ik heb altijd het gezegde onthouden van een toogfilosoof: "Voor s#x hebben vrouwen een reden nodig, mannen een plaats..."
Nu inderdaad een plaats vinden is een makkie. Maar daarnaast werk ik in een team, als enige man tussen een groep vrouwen. Ik moet zeggen, als die vrouwen ergens goed in zijn is het toch wel vinden van een geschikte reden.
Gelukkig houden ze privé en werk gescheiden...
Laten we niet alle mannen over dezelfde kam scheren...

Helemaal mee eens Er zijn zeker nog goeie mannen, maar ik verschoot ervan hoeveel het wél zouden doen.

Nou Vke, je suis touché.
Liever verbonden(heid) dan gebonden.
In een relatie is het niet simpel: moet je om de ander gelukkig te maken een stuk van je eigen verwachtingen, verzuchtingen opgeven?
Of is het andersom: de ander ziet je zo graag dat hij mee gaat kijken als je racet, als je ff een zaterdagnamiddagje wil 'motors kijken' ?
Wat is de geluksfaktor in je leven? Hoe ziet je leven eruit? Je hebt:
- werksituatie: je werk graag doen, je goed voelen met collega's
- je relatie: samen dingen doen, evolueren
- je persoonlijke ontwikkeling: tijd voor jezelf, voor anderen buiten je relatie
Wat staat op 1 in deze top3?
Als puntje bij paaltje komt denk ik je persoonlijke ontwikkeling. Je goed voelen in je vel maakt dat je ook op de andere vlakken goed bezig bent.
In mijn vorig leven heb ik in die zin al e.e.a.meegemaakt en ik heb er veel uit geleerd, vooral over mezelf.
De mooie dingen van een relatie (met de zegening van nakomeling(en)) maar ook de beperkingen op die persoonlijke ontwikkeling, op het niet jezelf kunnen zijn omwille van; je hebt het gevoel dat er beslag wordt gelegd op je leven.
Is het dit dan waard?

Anarchy, heel mooi gesteld... Voorlopig is voor mij niks het waard om mijn persoonlijke vrijheid te beknotten. Wat de bindingsangst voor 1/3 bepaalt. Over je vraag welk van de 3 op 1 staat heb je gelijk...

Ik denk dat iedereen een ander antwoord zal geven op je laatste vraag... Ik heb helaas ook al wat meegemaakt in mijn jonge leven en dat zal het niet makkelijker maken voor de volgende die zich eraan waagt voorbij mijn muur te komen Maar eerlijk gezegd denk ik zo helemaal niet... Ik leef van dag tot dag en plan niks voor de toekomst (relatiegewijs). Laat maar komen, ik zie op het moment zelf wel hoe ik ermee omga.

Ik vrees alleen dat het moeilijk wordt om na bepaalde tijd die ultieme vrijheid en zelfstandigheid weer op te moeten geven en weer rekenschap te moeten afleggen/rekening te moeten houden met iemand anders

Je laatste zin Vke spreekt al boekdelen!
- vrijheid en zelfstandigheid moeten opgeven
- rekenschap moeten afleggen
- rekening moeten houden
Rekening houden met: ja
Rekenschap afleggen: nee
Vrijheid en zelfstandigheid opgeven: een stuk, ja.

In iedere muur zit een opening want zelf moet je ook naar buiten kunnen!

Spot on, anarchy, spot on...

Ik denk dat de meesten van ons wel al de pijn aan den lijve ondervonden hebben...

Momenteel heb je behoefte aan 'die ultieme vrijheid', maar let op dat die vrijheid niet je gevangenis wordt. Laat de deur voldoende open voor het geval dat...

Das ook mooi gezegd... en volledig de waarheid (maar makkelijker gezegd dan gedaan).